اگر چه عالمی را از غم عشقت خبر کردم           ز خاک کربلا بی‌تو به صد ماتم گذر کردم

تنت بر روی خاک و سر به روی نیزه‌ها می‌رفت           پس از این در وفا نیّت به ترک جان و سر کردم

به یاد لعل خشکت تا دم مُردن حسین جانم           به هر جا پا نهادم خاک را با اشک، تر کردم

نبـودی تا ببـیـنـی سنگـبـاران تن من را           شکستم لیک خاک شام را زیر و زبر کردم

به هر عضوم نشان از کوچه‌های شام غم دارم           ولی از کودکانت هرچه می‌شد دفع شر کردم

گذشت از روز عاشورای تو یکسال و نیم اما           به زیر آفتاب از آب تا می‌شد حذر کردم

هنوزم نیست در باور که زنده مانده‌ام بی‌تو           اگر چه محتضر، ماندم چگونه بی‌تو سر کردم

به هر جا بوده‌ای زیر لـوایت بوده‌ام اما           ز مقتل بی‌تو، اینجا هم به سوی تو سفر کردم